Rezydencje ICORN

Asli Erdogan (Stambuł, Turcja) – turecka pisarka i dziennikarka. Od czasu ukazania się pierwszej powieści The Sea Shell Man w 1994 r. napisała kilkanaście książek – w tym powieści, nowele, zbiory opowiadań, tomy prozy poetyckiej, jak również wybór esejów politycznych. Pracowała również jako felietonistka i dziennikarka – od 1998 r. głównie dla lewicowej gazety „RADİKAL” oraz „Özgür Gündem” – dwujęzycznej gazety kurdyjskiej, z którą współpracuje regularnie do dziś. W swoich książkach i artykułach podejmuje takie tematy, jak przemoc ze strony państwa, dyskryminacja i łamanie praw człowieka. W obronę wolności angażuje się już od 1993 r., wskutek czego była prześladowana i niejednokrotnie zwalniana z pracy. Represje zmusiły ją do emigracji, na której spędziła kilkanaście lat.

Studiowała inżynierię komputerową (licencjat uzyskany w 1988 r.) i fizykę (tytuł magistra uzyskany w 1993 r.); pracę magisterską na temat fizyki Higgsa napisała w Genewie, gdzie pracowała jako badacz wysokich energii w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN. Później przeniosła się do Rio de Janeiro, gdzie rozpoczęła pisanie doktoratu, jednak w 1995 r. zrezygnowała z kariery naukowej. Po dwuletnim pobycie w Ameryce Południowej wróciła do Stambułu i rozpoczęła karierę pisarską.

Jej twórczość literacka, w dużej mierze ignorowana w jej własnym kraju, stała się przedmiotem ponad stu artykułów, esejów i prac akademickich publikowanych w czołowych gazetach i czasopismach w całej Europie, m.in. „Lire”, „Le Monde”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Die Welt”, „Neue Zürcher Zeitung”, „Die Presse”, „Aftenposten”, a także była analizowana przez takich pisarzy, jak Orhan Pamuk, Ingo Arend, Ruth Klüger czy Eugene Schoulgin. Czasopismo „Lire” umieściło ją na liście „50 pisarzy przyszłości”, uznając jej twórczość za współczesną klasykę. Książki Erdoğan zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, m.in. angielski, francuski, niemiecki, włoski, szwedzki, norweski, arabski i bośniacki. Fragmenty jej prozy były wystawiane na scenie w Mediolanie i prezentowane w teatrze. Jedno z jej opowiadań doczekało się adaptacji filmowej we Francji. W 2018 roku za książkę Kamienny budynek i inne miejsca otrzymała Nagrodę Simone de Beauvoir.