Z radością informujemy, że w minionym tygodniu odbyły się wydarzenia finałowe projektu rezydencji „Arts in Exile”, w ramach których trójka artystów przedstawiła krakowskiej publiczności efekty swojej pracy w Willi Decjusza.
30 marca mogliśmy zobaczyć performance „Powstrzymać rozpad” kenijskiej artystki Ondiso Madete. Artystka w dialogu z przestrzenią Willi Decjusza zaprezentowała 3-częściowe multisensoryczne i interaktywne widowisko. Tematem performance’u było tworzenie więzi z miejscem. Każda z części odbywała się w innej przestrzeni Willi i angażowała uczestników w odmienny sposób — poprzez zmysły dotyku, słuchu i wzroku. Pierwsza część skupiała się na cielesnym doświadczeniu pamięci: artystka zaprosiła publiczność do wspólnego śpiewu oraz kontaktu z kamieniami i ziemią, odwołującymi się do pojęcia „domu”. Druga część to projekcja wideo, ukazująca subiektywną mapę Krakowa widzianą oczami migrantki, pełną faktur i dźwięków. Ostatnim etapem była poetycka instalacja dźwiękowa: autoportrety artystki uzupełnione o teksty i narracje audio, które pozwalały odbiorcom wejść w intymny świat artystki i doświadczyć jej perspektywy poprzez słowo i głos. Całość tworzyła poruszającą opowieść o przynależności, tęsknocie i budowaniu relacji z miejscem, które na początku jest obce, ale z czasem może stać się własne.
30 marca odbyła się także prezentacja projektu „Nieznane drogi” Rediny Qose, albańskiej artystki multimedialnej, która w swojej twórczości łączy elementy instalacji, performansu, wideo i tkaniny artystycznej. W Willi Decjusza artystka zaprezentowała wieloelementową instalację, której centralnym punktem był ręcznie tkany, pięciometrowy dywan — symboliczna droga inspirowana doświadczeniami migracyjnymi, zarówno osobistymi, jak i uniwersalnymi. Praca powstawała w trakcie rezydencji w Krakowie i stanowiła rezultat zarówno artystycznej refleksji, jak i procesu emocjonalnego przetwarzania pamięci o przemieszczaniu się, poszukiwaniu przynależności oraz redefiniowaniu pojęcia „domu”. Projekt poruszał również temat wspólnoty, śladów, jakie zostawiamy za sobą, i ścieżek, którymi podążamy — tych realnych i tych wyobrażonych.
1 i 7 kwietnia odbyły się dwie odsłony spektaklu Kto chce mojej ziemi? w reżyserii Butrinta Pashy — reżysera i dramatopisarza z Kosowa. Przedstawienie, stworzone specjalnie z myślą o przestrzeniach Willi Decjusza, podejmowało temat wojny w Ukrainie, koncentrując się na doświadczeniu utraty, wykorzenienia oraz walce o zachowanie tożsamości w obliczu brutalnego konfliktu.
Spektakl angażował widzów w sposób bezpośredni, zacierając granice między sceną a publicznością i tworząc intensywne, wielozmysłowe przeżycie. Łącząc elementy teatru dokumentalnego, teatru ubogiego i performansu, budował poruszającą opowieść o cierpieniu wywołanym wojną, stawiając jednocześnie pytania o nadzieję, wspólnotę i możliwość przebaczenia. Inspiracją do powstania tekstu były wywiady, które dramatopisarz przeprowadził z ukraińskimi uchodźczyniami w Bukareszcie i Krakowie.
OBSADA
Karolina Baster – VIRA
Jakub Ormaniec – LEV
Maria Poproch – IRYNA
Butrint Pasha – reżyseria i dramaturgia
Inka Budzianowska – asystentka reżysera
Ondiso Madete – warstwa akustyczna
Redina Qose – elementy scenograficzne
Fotorelację z wydarzeń można obejrzeć tutaj: GALERIA
Operatorem projektu jest Stowarzyszenie Willa Decjusza. Projekt realizowany w ramach programu Culture Moves Europe, finansowany ze środków Unii Europejskiej.
Zrealizowano przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej. Wyrażone opinie w żadnym wypadku nie mogą być interpretowane jako oficjalne stanowisko Unii Europejskiej.
